Mundo Deportivo: Zamierzałeś przejść na emeryturę latem tego roku. Dlaczego zdecydowałeś się kontynuować grę?
Xavi: Ponieważ czuje się dobrze, jestem bardzo zadowolony w Al. Sadd, mamy dobrą drużynę i jesteśmy bardzo podekscytowani, ponieważ gramy dalej w Azjatyckiej Lidze Mistrzów. Trafiliśmy na irańską drużynę, sprowadziliśmy bardzo dobrego Koreańczyka, który grał na Mundialu, a także Gabiego z Atlético. Naszym celem jest zajść jak najdalej w Lidze Mistrzów. Fizycznie czuje się dobrze, trenowałem przez dziesięć dni i nie mam żadnego powodu, aby kończyć z futbolem. Ubiegam się o licencje trenerską. Moim marzeniem jest zostanie trenerem, ale wszystko, co się tutaj wydarzyło, mówi mi, abym grał tak długo, jak tylko mogę. Dobrze się bawię i mam świetny sztab szkoleniowy. Celem jest bycie trenerem, ale na razie przedłużam swoją karierę jako piłkarz, taka jest moja rzeczywistość.
Do kiedy zamierzasz grać?
Będę grał przez następne pół roku. W grudniu zdecyduję, czy czuje się wystarczająco dobrze, aby grać do lata. Jak widzisz, w tym wieku nie można mieć już wielu planów. W tej chwili nie mam powodu, aby kończyć swoją piłkarską karierę.
Wiesz już, że w Barcelonie chcieliby zobaczyć ciebie trenującego Barçę?
Zawsze miałem wiele presji. Kiedy miałem 16-17 lat, wiele ode mnie oczekiwali, co nie jest zawsze łatwe do przetrawienia. Teraz to samo dzieje się ze mną jako trenerem, ale jako trener jestem póki co anonimowy. Nie wiem jak sobie poradzę w tej roli. Bardzo lubię piłkę, mam dużo doświadczenia, dużo informacji i dużo rzeczy wewnątrz mnie, ale najpierw muszę się sam sprawdzić. Zacznę od zera, to etap, który się jeszcze nie zaczął, dopiero pracuję nad licencją. Z jednej strony bardzo dobrze, że oczekują ode mnie tak wiele, ale z drugiej strony nie, z powodu dodatkowej presji, chociaż ja już do niej przywykłem. Próbuje to zrelatywizować. Zrobię, to co czuję. Na razie uważam, że chce cieszyć się grą w piłkę, a potem nadejdzie czas na sprawdzenie się w roli trenera.
Wymieniali cię w zakładach bukmacherskich jako kandydata na selekcjonera…
To była głupota, każdy lubi myśleć o tobie, ale ja nie mam nawet licencji do trenowania reprezentacji. Niezależnie od tego, co myślę, słusznie wytypowali, że Luis Enrique poprowadzi tę reprezentację.
Pewnego dnia usłyszałem jak dobrze mówisz dobrze o Arthurze. Co takiego ma Brazylijczyk?
Widziałem kilka filmików z nim, chociaż nie byłem w stanie zobaczyć pełnego meczu. Jest wielu Brazylijczyków w Akademii Aspire, którzy o nim bardzo dobrze mówili. Myślę, że jest to zawodnik, który doskonale zaadaptuje się w Barçy. Ma to, co nazywamy DNA Barçy. Ma tę techniczną jakość, ten niezbędny talent. Wiele zależy od niego samego, jego mentalności i od tego, czy jest gotowy do gry w tak dużej drużynie. Nie mam jednak wątpliwości, że mógłby być świetnym graczem dla Barçy. Ma wszystkie cechy, aby tak się stało. Jest to też zależne od wielu rzeczy, od pierwszych meczów, od pewności siebie i od środowiska. Ma jednak wszystko, czego potrzebuje.
Co sądzisz o porównywaniu go z tobą czy Iniestą?
Nie podoba mi się to. Nie podobało mi się, że jestem porównywany do Guardioli lub kogokolwiek. To nie jest łatwe ani do udźwignięcia ani do przełknięcia. Ten ciężar oczekiwań nie jest dobry. Musi zrobić własną karierę, pokazać swoją osobowość, zademonstrować, że jest innym zawodnikiem. Jeśli damy mu spokój, odniesie sukces, ale w Barcelonie jest to bardzo trudne.
Czy Rabiot także pasowałby do tego klubu?
Jest graczem na doskonałym poziomie technicznym. Mógłby grać perfekcyjnie w środku pola Barçy. To już sprawdzony zawodnik, ma doświadczenie, grał w ważnych meczach i może wnieść wiele rzeczy, ale wchodzimy teraz w obszar spekulacji. Arthur jest już rzeczywistością, jest już w klubie, łatwiej mówić o rzeczywistości niż o hipotezach. Tego lata pytano mnie o Griezmanna, a w końcu został w Atlético. Ale jeśli przyjdzie Rabiot, to będzie to świetny transfer.
Inną hipotezą jest Frenkie de Jong. Obserwowałeś go?
Trochę tak, to pivot jak Busquets, który również może grać w środku pomocy. Szkółka Ajaxu jest podobna do tej w Barcelonie. Wszyscy pochodzimy z holenderskiej szkoły Cruyffa. Frenkie jest młody, ale mógłby już teraz wnieść wiele rzeczy. Mówi się, że ma „bestialski” talent, byłby bardzo dobrym graczem. Ten profil pomocnika jest potrzebny w Barcelonie. Zawodnicy jak Arthur, Rabiot, De Jong… są bardzo uzdolnieni technicznie, pracują dla zespołu i są szczególnie utalentowani. Barça gra na 30-40 metrach, a kiedy rywale są blisko, potrzebujesz talentu, aby ich wymanewrować. Jest wielka różnica pomiędzy graczem, który może odnieść sukces w Barcelonie, a tym, który nie jest dobrze przygotowany technicznie.
Tacy piłkarze zwykle byli w canterze…
I nadal tam są. Obecnie jest siedmiu zawodników, którzy trenują z pierwszym zespołem. To pierwszy krok, aby zobaczyli, że drzwi do pierwszego zespołu są otwarte. Tacy gracze jak Riqui Puig, Cucurella, Oriola Busquets, Aleñá, muszą zobaczyć, że drzwi są otwarte, jest projekt, że trener wie o nich, pozwala im trenować z pierwszym zespołem i da im szansę w meczach towarzyskich. To pierwszy krok, następny zależy od tego, czy są w stanie grać w pierwszym zespole, co nie jest łatwe. Wszystko kosztuje, spójrz na przykład Sergi Roberto, któremu w końcu się udało. W tym roku to może być Aleñá czy Denis Suárez. Wszystko wymaga czasu, ponieważ poprzeczka jest zawieszona bardzo wysoko. Czasami trzeba zbliżyć się do doskonałości.
Jak widzisz drugi sezon Valverde?
Myślę, że dobrze się zaadaptował. Rozpoczął od dubletu, a nie miał łatwo z powodu odejścia Neymara, wotum nieufności, Superpucharu Hiszpanii. Na początku wiele go to kosztowało, ale w końcu uporządkował zespół i dał mu zdrowy rozsądek. Gracze są bardzo zadowoleni z niego, a dobra atmosfera jest kluczowa. To bardzo uczciwy, inteligentny człowiek. Ma dużą dozę rozsądku i myślę, że to był dobry transfer dla klubu. Jest z nim Pozanco (trener od przygotowania fizycznego – przyp.red), który dobrze wykonuje swoją pracę, zna klub i filozofię. Jestem optymistą.
