Bramkarz Dumy Katalonii, Marc-Andre ter Stegen udzielił wywiadu katalońskiemu dziennikowi SPORT. Niemiec poruszył w nim kwestie związane między innymi z Gerardem Pique czy rywalizacji z Jasperem Cillessenem. Zapraszamy do zapoznania się materiałem!
Tak silna mentalność jest wrodzona czy nabyta? Zawsze taki byłeś?
Nic się nie zmieniło. Wszyscy w naszym fachu [bramkarza] zawodzą, ale musisz myśleć o pozytywach, o tym co zrobiłeś dobrze. Gramy w trzech rozgrywkach, mecz odbywa się co trzy, cztery dni. Jeśli całe dnie myślałbyś o błędach lub o tym, co się nie udało, to mecz z kolejnym przeciwnikiem będzie dla Ciebie również wymagający. Każdy mecz kosztuje, zmusza do koncentracji. Dlatego zawsze patrzę w przyszłość.
Jedną z Twoich mocnych stron jest umiejętność bronienia sytaucji sam na sam, przyjmujesz pozycję jak bramkarze w piłce ręcznej czy futsalu. Trenowałeś to?
[Uśmiech] To jest coś naturalnego. Każdy ma swoje preferencje tego co zrobi, gdy wychodzi z bramki. Niektórzy wychodzą z bramki, inni w niej zostają. Jasper [Cillessen] na przykład inaczej się zachowuje w takich sytuacjach niż ja. Nie jest ani lepszy, ani gorszy. Każdy obiera inną drogę.
Wydaje się, że Cillessen akceptuje swoją rolę jako drugiego bramkarza. Zaskoczyło to Ciebie?
Nie, ponieważ mamy dobre relacje, profesjonalne. Wydaje mi się, że nie jest to dla niego łatwa sytuacja, ale dobrze sobie radzi. Szacunek jest bardzo ważny w futbolu, i my to robimy. Doceniam to, ponieważ widzę jak traktuje mnie, więc staram się być dla niego taki sam. Jeśli ma grać w Copa del Rey, staram się być z nim w 100%, tak jak on to robi, gdy gram w Lidze czy Champions League.
Jaka część gry Cillessena robi na Tobie największe wrażenie? Który z tych aspektów byś „ukradł”?
Wszyscy bramkarze mają swój własny styl: Neuer, Jasper, Claudio Bravo, Oblak… Każdy ma swoją tożsamość. Oblak na przykład bardzo różni się ode mnie, ponieważ gramy w zespołach o zupełnie innym stylu. Gra na spektakularnym poziomie, ale prezentuje się zupełnie inaczej niż ja. Barcelona potrzebuje swojego typu bramkarza, tak jak i Atletico swojego.
Kto jest najlepszym bramkarzem na świecie?
Jest kilku zawodników, którzy grają na wysokim poziomie, ale takie rzeczy powinno się oceniać pod koniec sezonu. Zależy to również od zespołu, od zawodników, których masz przed sobą, od tych, którzy Tobie towarzyszą. My radzimy sobie akurat bardzo dobrze. Nie przegrywamy, to czyni nas silnymi. Defensywnie działamy doskonale. Wiemy co musimy robić, czego się od nas oczekuje. To zasługa trenera.
Ale jest bardzo niewielu bramkarzy tak kompletnych jak Ty…
[Uśmiech] Dziękuję… ale właściwie to każdy klub ma swój pomysł na grę. Jeśli grałbym w innej drużynie, to tak by nie było. Na przykład: Buffon gra w Juventusie i robi to spektakularnie, ale gdyby był bramkarzem innego zespołu, byłby innym typem portero. To zależy od potrzeb każdej drużyny: dla każdej rodzaju bramkarza, istnieją inne zespoły.
Jak układa się współpraca z Jose Ramonem de la Fuente, trenerem bramkarzy?
Kiedy przybyłem, rywalizacja z Claudio [Bravo] nie była łatwa, ani dla niego, ani dla mnie. „Dela” traktował to naturalnie, był neutralny. Teraz mamy fantastyczne relacje. Może mi powiedzieć cokolwiek, wszystko, nawet wszystkie negatywne rzeczy. Wie, że jestem innym typem bramkarza niż Jasper i wie, jak nas oceniać i radzić sobie z tym. Zawsze stara się znaleźć sposób na poprawę naszej gry, a to jest bardzo dobre.
Jak to jest trenować codziennie z Messim? Jaka jest najważniejsza rzecz, aby stawić mu czoła jako bramkarz?
Jest bardzo inteligentny i wie dokładnie, gdzie chce posłać piłkę. Czasami dziennikarze mówią, że bramkarze mogą zrobić trochę więcej, gdy grają przeciwko Messiemu, ale widzę to codziennie, na każdym treningu: nie ma znaczenia, gdzie i jak się ustawisz – on zawsze strzeli tam gdzie trzeba. Jest sprytny: wielu zawodników strzela na siłę albo szuka górnych rogów. On nie. Kalkuluje to w specjalny sposób, inny. Czasami strzeli tak lekko, tak "miękko", że wydaje się, że piłka jest łatwa do zatrzymania. Ostatecznie okazuje się, że tak jednak nie jest.
Poruszmy też temat Cristiano. Co ich różni?
Nie można ich porównywać. Dla mnie Leo jest najlepszy, ponieważ żyje futbolem, rozumie go jak nikt inny. To czyni go wyjątkowym. Cristiano jest bardzo dobrym zawodnikiem, włożył wiele wysiłku, aby być w tym miejscu, w jakim obecnie się znajduje. Jednak Leo to Leo. Cieszę się, że nie muszę się mierzyć przeciwko niemu. Oczywiście - Cristiano jest jednym z nalepszych napastników, przeciwko którym grałem.
Pique przyznał, że boli go to, że nie został wybrany na kapitana. Uważasz, że dlaczego nie został wyróżniony przez kolegów?
Dla mnie jasne jest, że ma profil kapitana. Ma osobowość, której potrzebujemy w klubie, ale także w zespole. Wiemy, że nie ma znaczenia, kto faktycznie nosi opaskę. Mamy Andresa [Iniestę], który nie musi krzyczeć, a wiemy kim dla nas jest. Pique jest liderem, który nie nosi opaski.
W tym roku Ernesto Valverde zastąpił Luisa Enrique. Jak określiłbyś relacje z nowym trenerem?
Bardzo dobrze. Prawdą jest, że to bardzo konkretna i bezpośrednia osoba. Podoba mi się to, ponieważ w ten sposób wiele się uczysz. Taki był również Luis Enrique, który zawsze był szczery i klarowny. Uczyniło mnie to lepszym bramkarzem, ponieważ pozwoliło mi to inaczej spojrzeć na grę. To ważne. To sprawia, że jesteś lepszy. Valverde robi tak samo.
Mówiłeś o tym, że Luis Enrique był dla Ciebie ważny w kontekście zrozumienia stylu Barcy. W jakich aspektach najbardziej?
O tym, jak zrozumieć założenie samej gry. Mieliśmy kilka rozmów o tym. Miał swoją wizję. Był pomocnikiem, co oczywiście wpływa na inny styl, ale sprawił, że jestem lepszy - szczególnie w tych małych aspektach. Takich, które sprawiają, że rośniesz jako bramkarz.
Gerard Pique powiedział, że to może być świetny sezon – znów macie szansę na trzy tytułu. Czujesz tak samo?
Mamy dobry okres. Musimy utrzymać koncentrację. Wygrywamy wiele meczów, dobrze idzie nam w Champions League – tam musimy być jednak szczególnie skoncentrowani. Wszystko zależy od dwóch meczów, a czasami nawet jednego. Widzieliśmy to w poprzednim sezonie. Pewne zespoły potrafiły nam strzelić trzy i cztery bramki. Potrzebna jest 100% koncentracja, ale jest to jeden z takich sezonów, w których mamy spore szanse wygrywać tytuły. Tego właśnie chcemy. W Lidze również idzie nam bardzo dobrze, chcemy, aby tak pozostało.
Czy w tym sezonie macie więcej spokoju dzięki 4-4-2?
Kto powiedział, że to 4-4-2? [Śmiech] Mamy system, który jest bardzo interesujący. Dostosowujemy się do przeciwnika. Zmiany następują elastycznie, nawet w ciągu samego meczu.
Potrafisz wyobrazić sobie siebie w Barcelonie za dziesięć lat?
Nigdy nic nie wiadomo. Najwazniejsze jest zdrowie. Jeśli będę miał szczęście i ominą mnie kontuzje - oczywiście mogę być tutaj jeszcze przez wiele lat. Tego właśnie chcę, mam nadzieję, że tak będzie.
Dla piłkarzy zakończenie kariery jest jednym z najbardziej skomplikowanych, trudnych chwil. Myślałeś kiedykolwiek o tym?
Oczywiście, musiałeś poruszyć ten temat. Daj mi trochę czasu, a następnym razem jak będziemy rozmawiać to Tobie powiem [śmiech]. Nigdy nie wiadomo co się wydarzy, i o czym będę myślał za sześć, siedem lat.
