6 czerwca 2015 FC Barcelona wygrała w Berlinie piąty w historii Klubu Puchar Europy, kompletując zarazem drugą potrójną koronę. Ponadto było to 50. zwycięstwo Blaugrany w sezonie 2014/15, co może pozostać na dekady niepobitym rekordem. Choć od tamtych wydarzeń minęło raptem pięć lat, kadra Barcy wygląda teraz zdecydowanie inaczej. Jakie były dalsze losy bohaterów tego wielkiego sukcesu?
PIERWSZY SKŁAD
Marc-André ter Stegen (obecnie 28 lat)
To był pierwszy sezon Niemca w Barcelonie i bronił wyłącznie w Lidze Mistrzów oraz Pucharze Hiszpanii. Od tego czasu rozwinął się w jednego z trzech najlepszych bramkarzy świata i jest jednym z niewielu zawodników, do których kibice nie mają w zasadzie żadnych pretensji ze względu na niebywale wysoką i równą formę sezon w sezon. Przed nim jeszcze wiele lat na Camp Nou (trwają właśnie negocjacje nad nową umową), szkoda tylko, że w reprezentacji Niemiec rozegrał raptem 24 mecze.
Dani Alves (obecnie 37 lat)
Prawdopodobnie najlepszy prawy obrońca w historii futbolu rok po wygraniu tego finału odszedł do Juventusu, z którym miał szansę na tytuł w 2017 roku, ale jego klub przegrał w finale z Realem. Dani pograł później dwa sezony z PSG (6 pucharów), a od 2019 roku jest zawodnikiem São Paulo, szóstej w zeszłym roku drużyny w Brazylii. Zdobył dotychczas w karierze 40 trofeów co jest rekordem, ale wydaje się, że już tego wyniku nie wyśrubuje.
Gerard Piqué (33 lata)
Piquénbauer powoli zmierza do zakończenia kariery, z powodzeniem rozwijając biznesy, m.in. tenisowe. Wciąż jednak jest najważniejszym środkowym obrońcą Barcelony i pomimo wahań formy - najpewniejszym. Przed nim jeszcze 1-2 sezony i niehybna emerytura.
Javier Mascherano (36 lat)
Jefecito w połowie sezonu 2017/2018 odszedł do chińskiego Hebei China Fortune, a po dwóch latach wrócił do ojczyzny i obecnie jest zawodnikiem Estudiantes de La Plata. W Chinach zdobył jednego gola, dzięki czemu bilans jego kariery to teraz 6 bramek w 646 meczach na zawodowym poziomie klubowym, a do tego dołożył też 3 gole w 147 meczach dla reprezentacji Argentyny, z którą pożegnał się w 2018 roku jako zawodnik z największą ilością występów w historii Albicelestes (dziewięć mniej ma Messi).
Jordi Alba (31 lat)
Katalończyk nie powiedział jeszcze ostatniego słowa i zapewne pogra na Camp Nou 2-3 sezony. Jest w pewnym sensie symbolicznym zawodnikiem, ponieważ przyszedł z Valencii w momencie gdy odchodził Pep Guardiola i Blaugrana wchodziła w nową erę. Ciężko wyobrazić sobie sukcesy lat 2012-2019 bez biegającego jak szalony od jednego pola karnego do drugiego Alby.
Ivan Rakitić (32 lata)
Strzelec pierwszego gola w Berlinie. Tamten sezon był pierwszym i chyba najlepszym Ivana w Barcelonie, choć Chorwat o nieprawdopodobnym zdrowiu (w każdym sezonie grał więcej niż 50 meczów!) jest pewniakiem w środku pola u każdego trenera. Jego przyszłość jest niewiadomą, ale przeszłość to 35 bramek w 299 meczach. Kolejnym występem zrówna się w ilości meczów dla Barcy z Luisem Enrique.
Sergio Busquets (31 lat)
Żywa legenda światowego futbolu. 568 meczów w Barcelonie, 116 kolejnych w reprezentacji i wydaje się, że to jeszcze nie koniec. Już nie jest tak bezbłędny jak 10 lat temu, ale jego doświadczenie może okazać się nieocenione przy wprowadzaniu do drużyny nowych zawodników, takich jak de Jong.
Andrés Iniesta (36 lat)
Wybrany Piłkarzem Meczu kapitan Barcelony w tamtym finale. Od 2018 roku bawi się futbolem w Japonii, choć z Vissel Kobe zdobył już Puchar i Superpuchar Kraju Kwitnącej Wiśni. Czekamy na zakończenie kariery i powrót do domu w roli dyrektora La Masii lub jakiejkolwiek innej.
Lionel Messi (32 lat)
Cóż można napisać? Może tylko tyle, że Leo od tamtego finału zdobył 215 bramek w 236 meczach dla Barcelony? Z drugiej strony cieniem kładzie się fakt, że po tamtym berlińskim finale przyszły m.in. dwie porażki w finale Copa America i trzykrotna eliminacja na etapie ćwierćfinału Ligi Mistrzów.
Luis Suárez (33 lata)
Strzelec gola na 2:1. Tamten sezon zaczął dopiero w październiku ze względu na karę od FIFA, stąd tylko 25 bramek w 43 meczach. Teraz ma ich 191 w 270 występach dla Barcelony i wydaje się, że nie powiedział jeszcze ostatniego słowa. Zaledwie w sześć lat został czwartym najlepszym strzelcem w historii Barcelony (licząc mecze oficjalne) i traci tylko trzy trafienia do drugiego Kubali.
Neymar (28 lat)
Strzelec gola na 3:1. Niestety piłkarskie umiejętności w jego przypadku nie poszły w parze z rozumem. W 2017 zdecydował się na przenosiny do PSG i w zasadzie od samego początku żałował tej decyzji. Nie tylko nie wygrał Złotej Piłki, ale ostatnio nawet nie było go wśród nominowanych. W Paryżu strzela niemal gola na mecz, ale opuszcza mnóstwo spotkań przez kontuzje. Wciąż jest jednak w bardzo dobrym wieku, a jego przyszłość nadal pozostaje niewiadomą.
REZERWOWI
Claudio Bravo (37 lat)
Chilijczyk nie zagrał w tamtej edycji Ligi Mistrzów żadnego meczu, w kolejnej zresztą też nie. Dwa sezony był podstawowym bramkarzem Barcelony w lidze, aż wreszcie ustąpił miejsca Ter Stegenowi i udał się do Manchesteru City, gdzie broni do dziś (60 meczów). Na swoim koncie ma m.in. dwa tytuły Copa America z 2015 i 2016 roku.
Marc Bartra (29 lat)
W Barcelonie debiutował już w sezonie 09/10, ale nigdy nie zrobił wielkiej kariery, w 2016 roku jego licznik zatrzymał się na 103 meczach i 6 golach. Odszedł do Borussi Dortmund, a obecnie jest pewniakiem w obronie Betisu Sewilla.
Adriano (35 lat)
Zawsze solidny, ze świetnym uderzeniem z dystansu (17 bramek w Barcelonie). Rok po berlińskim finale przeniósł się na trzy sezony do Besiktasu Stambuł (wygrał mistrzostwo Turcji w 2017 roku), a od 2019 gra w Athletico Paranaense - to piąty zespół Brazylii w zeszłym sezonie.
Jérémy Mathieu (36 lat)
W doliczonym czasie finału zmienił Rakiticia. W tamtym sezonie grał całkiem sporo (41 meczów), później było już tylko gorzej, a po meczu w Turynie wiosną 2017 roku wiadomo było, że to koniec trzyletniej przygody Francuza w mieście Gaudiego. Od trzech lat jest natomiast ostoją obrony Sportingu Lizbona.
Xavi (40 lat)
W 78 minucie zmienił Iniestę. To jedyny piłkarz tamtej kadry meczowej, który skończył karierę. Finał w Turynie był jego ostatnim występem dla Barcelony, ale później aż cztery lata pograł w katarskim Al Sadd (25 bramek w 117 meczach), z którym wygrał cztery puchary i którego jest teraz trenerem. Czekamy z niecierpliwością aż zbierze potrzebne szlify i trafi tam gdzie musi trafić czyli na ławkę trenerską Barcy.
Rafinha (27 lat)
Najmłodszy piłkarz meczowej kadry. Sezon 2014/15 był jego najlepszym w Barcelonie - rozegrał aż 36 meczów, a łącznie ma ich 90 w aż 8 sezonów. Obecnie na wypożyczeniu w Celcie Vigo (był tam już w sezonie 13/14), w międzyczasie zaliczył też jeden sezon w Interze Mediolan.
Pedro (32 lata)
W szóstej minucie doliczonego czasu (przy stanie 2:1) zmienił Luisa Suareza. Na początku kolejnego sezonu zagrał jeszcze w Superpucharze Hiszpanii i Superpucharze Europy, po czym odszedł do londyńskiej Chelsea, gdzie gra do dziś (43 gole w 201 meczach). Spekuluje się, że na koniec kariery mógłby wrócić do Barcelony, dla której zdobył dotychczas 99 bramek.
POZOSTALI CZŁONKOWIE KADRY 2014/15
Martín Montoya (29 lat) - po tamtym sezonie odszedł na wypożyczenie do Interu, a następnie do Betisu, później sprzedany do Valencii, obecnie gra w Premiership w drużynie Brighton
Douglas (29 lat) - ten brazylijski Nikodem Dyzma zagrał w Barcelonie 8 meczów i wygrał 5 trofeów. W 2016 roku odszedł do Sportingu Gijon, następnie do Benfiki, a później do Turcji - po udanym sezonie w Sivasporze zakontraktował go Besiktas.
Sergi Roberto (28 lat) - wówczas był głębokim rezerwowym i wydawało się, że szybko opuści Barcelonę. Od sezonu 2015/16 jego kariera nabrała jednak rozpędu i trwa obecnie piąty sezon, w którym Roberto jest ważną częścią pierwszej drużyny.
Thomas Vermaelen (34 lata) - znany bywalec barcelońskich klinik i szpitali. W swoim pierwszym sezonie na Camp Nou zagrał jeden mecz - w ostatniej kolejce ligowej. Później było nieco lepiej (nawet po 20 meczów w sezonie), a od dwóch lat jest kolegą Iniesty w Vissel Kobe, gdzie też oczywiście nie omijają go kontuzje.
Jordi Masip (31 lat) - trzeci bramkarz w 2017 roku przeniósł się do Realu Valladolid i wywalczył z tym klubem awans do Primera Division.
