No i po wszystkim. Wielki finał La Liga już za nami, a razem z nim - pierwszy od wielu lat sezon bez trofeów, za to z rekordową ilością traumatycznych wydarzeń. Śmierć Tito, odejście Puyola, półroczna kontuzja Valdesa w jego ostatnim sezonie, fatalna końcówka ligi i jako zwieńczenie wszystkiego - taka wisienka na torcie smutku* - nieuznany gol Messiego w spotkaniu decydującym o mistrzostwie. Nie zrozumcie mnie źle, to nie przez sędziego przegraliśmy tytuł - gdyby trzódka Taty Martino wygrała z Elche, Getafe czy inną Valencią, to remis w zupełności by wystarczył, a błąd sędziego nie miałby znaczenia. Jeśli znalazłeś się w sytuacji, w której szczęście decyduje o twoim być albo nie być, to znaczy że wcześniej popełniłeś kilka fatalnych błędów. Samo życie.
Niestety, ekonomicznie jest chyba jeszcze gorzej. Zaczęło się naturalnie od transferu Neymara, który kosztował klub o wiele za dużo, a do tego zachwiał całą drabinką płac i doprowadził do irracjonalnej wręcz podwyżki dla Messiego. Doś powiedzieć, że Argentyńczyk zarabia teraz 10 Villi rocznie. Jeżeli ktoś nie pamięta - to ten napastnik, który w tym sezonie wygrał Primera Division, strzelając w niej 14 goli, a w sobotę wyjdzie w pierwszym składzie w finale Ligi Mistrzów. No i nie można zapominać o oddaniu (minimum) 600 milionów euro na nowy stadion w ręce Bartomeu i spółki.
***
Gerard Martino został oczywiście zastąpiony Luisem Enrique, co oznacza mniej więcej tyle, że w miejsce Taty wskoczył Kumpel, którego największą zaletą jest… pokonanie słynnego Ironmana. I nie chodzi tu oczywiście o alter ego Tony’ego Starka, a o (nie mniej morderczy zresztą) triatlon. Prawie cztery kilometry przepłynięte, 180 przejechanych na rowerze, a do tego 42 przebiegnięte. Bez wątpienia robi wrażenie, jednak chyba wolałbym żeby nasz przysżły trener wygrał Ligę Mistrzów. Albo jakikolwiek inny tytuł.
Oczywiście żartuję, choć nie do końca - nie skreślam Luisa, ale postawienie na niego w tak trudnym dla klubu momencie, jest bez wątpienia bardzo ryzykowne. Drugi Guardiola może się już po prostu nie zdarzyć. Choć właściwie to nie miał prawa się zdarzyć nawet ten jeden raz. Koleś którego kariera ogranicza się do roku spędzonego w rezerwach przychodzi do podupadłej drużyny i wygrywa z nią wszystko w pierwszym sezonie? To nie miało prawa się stać, tak samo jak teraz Enrique nie ma prawa tego sukcesu powtórzyć. Takie rzeczy się nie dzieją.
No właśnie, trudno nie porównywać Lucho do Pepa. Obaj to byłe legendy klubu, obaj młodzi (choć Luis jest od Guardioli… rok starszy), z przeszłością w rezerwach. Jeden i drugi zostaje zatrudniony w strasznie ciężkim okresie i ma za zadanie odbudować najlepszy zespół świata. Gdzie tkwi największa różnica? Otóż właśnie w osobach zatrudniających. Wszyscy wiemy, że sukces Guardioli był - paradoksalnie - możliwy tylko dzięki sprzedaży dwóch filarów zespołu - Ronaldinho i Deco. Jak wam się wydaje, czy obecny zarząd pozwoliłby Luisowi sprzedać dajmy na to - Andresa Inieste i Sergio Busquetsa? Nie mówię nawet o Messim, zostawmy go w spokoju. Ale Iniesta i Busquets? Wiadomo jak wazni są, ale gdyby Lucho zadecydował, że na pozycję Andresa woli przesunąć Leo, do tego postawić na młodego Rafinhe, natomiast w miejscu Busquetsa i Songa widziałby Sampera i Vidala - oczywiście przy założeniu, że transfer Chilijczyka jest możliwy - to czemu by nie? Przecież to trener ma decydować o wyglądzie drużyny, nie zarząd czy kibice. Jeśli Luis Enrique nie ma pomysłu jak przywrócić Inieste do formy i woli bardziej ofensywnego Vidala od Busquetsa (tak jak Pep wolał defensywnego Busiego od Yayi Toure) i jest tego absolutnie pewien, to dlaczego nie dać mu wolnej ręki? W końcu mamy zaufanie do Lucho, czy nie mamy? A jeśli tak, to czemu nie może budować drużyny w 100% po swojemu?
Bo nie może i jestem o tym przekonany. Dlatego też odszedł Guardiola - nie miał pomysłu na zmotywowanie obecnego składu, a nie pozwolono mu na jego wymianę. Myślicie, że obecny zarząd zgodziłby się na sprzedaż ówczesnego Ronniego, i jeżeli odpowiedź brzmi przecząco, to czy mielibyśmy okazję cieszyć się z legendarnego już trypletu?
***
Jeszcze szybko o Alexisie. No cóż, jeśli poważnie rozważa się sprzedaż 25 latka, który był najlepszym zawodnikiem obecnego sezonu, za kwotę niższą od tej, za którą go sprowadziliśmy, to naprawdę musi być u nas różowo. Chyba, że tak obciążająca dla budżetu jest jego pensja - prawie dwa razy niższa od tej Neymara i pięciokrotnie(!) niższa od tej Messiego.
*Strasznie głupia metafora, wiem. I dlatego zdecydowałem się ją zostawić - jest tak grafomańska, że od razu się w niej zakochałem. Złośliwi powiedzą, że pasuje do reszty.
