Cock Van Dijk - jeden z najlepszych i najbardziej doświadczonych trenerów technicznych w Europie. Pracował w wielu klubach holenderskich, przede wszystkim w sztabie trenerskim AZ Alkmaar i jego ukochanym Feyenoordzie, a także indywidualnie z wieloma gwiazdami rodzimej reprezentacji, jak Sneijder, van der Vaart, czy obecnie Adam Maher z PSV. Jest jednak przede wszystkim ekspertem od szkolenia młodzieży - od wielu lat w całej Europie wprowadza swoje rewolucyjne metody treningowe. Z jego usług przez długi czas korzystała m.in. akademia Liverpoolu. Przy okazji jego wizyty w Polsce zgodził się na krótką rozmowę z naszym portalem.
Witaj! Wiem, że to nie pierwszy raz gdy odwiedzasz nasz kraj. Jak podoba ci się w Polsce?
Bardzo mi się tu podoba! Przed rokiem byłem w Gdańsku, mieszkałem w hotelu na starym mieście, wiele spacerowałem, jeździłem rowerem, zwiedzałem. To piękne miasto! A ludzie grający w piłkę są tutaj bardzo entuzjastyczni, wręcz chłoną naukę, którą staram się im wpajać.
Pracowałeś w wielu krajach, poznałeś wiele kultur i systemów szkolenia. Gdzie na świecie jest, według ciebie, najlepsze miejsce do nauki gry w piłkę?
Patrząc na infrastrukturę, a także poziom trenerów – Holandia. Miałem okazję widzieć system angielski przez dłuższy czas i tam niższe kategorie wiekowe są strasznie zaniedbywane. Poza tym nie mają tak komfortowych warunków. Może to trochę egoistyczne, ale mamy w Holandii naprawdę ogromną ilość wspaniałych boisk dla młodzieży, nawet najmniejsze kluby posiadają przynajmniej trzy sztuczne boiska, które są znakomicie przygotowane. Poza tym spójrz. W kraju żyje 16 milionów ludzi, a 1,3 miliona jest zrzeszonych w oficjalnych klubach federacji. To niesamowite!
Jak ważne w szkoleniu młodzieży, a także trenowaniu zespołów z czołówki jest motywowanie swych piłkarzy?
Motywacja jest wszystkim. Poziom techniczny najczęściej jest bardzo zbliżony i to nie on ostatecznie decyduje o wyniku. Spójrz na Barcelonę, to oni mogą być przykładem dobrej motywacji w piłce nożnej. Prowadzą 3-0, czują się bardzo mocni, strzelają kolejną bramkę i wciąż sprawia im to ogromną radość!
Cieszą się swoją grą!
Dokładnie! Cieszą się tym, co razem są w stanie pokazać na boisku. Jeśli jesteś w stanie sprawić, że twoi piłkarze cieszą się grą w piłkę, to wtedy jesteś w stanie wykrzesać z nich to, co najlepsze.
Czy pamiętasz kiedy nastąpił ten moment, w którym po raz pierwszy w życiu zwróciłeś uwagę na Barcelonę?
Szczerze mówiąc było to wraz z przejściem Joahan Cruyffa do Barcelony. Trenerem był wtedy Generał – Rinus Michels. To właśnie wtedy Barcelona zaczęła stawać się klubem tak innym od całej reszty.
A kiedy po raz pierwszy miałeś okazję obejrzeć mecz z trybun Camp Nou?
Coż, to było zaledwie 6-7 lat temu. Nie było to jakiś ważny mecz, lecz starcie z Espanyolem…
Derby z Espanyolem są zawsze ważne! (śmiech)
Tak, tak, masz rację! Można powiedzieć, że każdy mecz jest wspaniały i unikalny!
Dzisiejsza Barcelona Luisa Enrique statystycznie wydaje się najlepsza. Zdobywa najwięcej punktów, strzela najwięcej bramek, a sama traci ich najmniej w historii. Miałeś okazję oglądać wszystkie wielkie momenty w historii Barcelony – czasy Cruyffa, Guardioli i Lucho – który z tych zespołów wydaje ci się najlepszy jako całość?
Zawsze bardzo trudno porównuje się zespoły z przeszłości z obecnymi. Z pewnością sądzę, że czasy Dream Teamu Cruyffa nie mogą być stawiane w jednym szeregu z dzisiejszymi – wtedy dominacja nie była tak wyraźna. A co do Guardioli i Enrique… Cóż, z pewnością Guardiola jest cudownym trenerem. Idealnie trafił w moment najlepszej generacji zawodników, stworzył kompletny skład dominujący w środku pola.
Teraz z Luisem Enrique póki co przeżywamy sinusoidę. Kiedy forma spada, owszem wciąż jest bardzo dobra, zaś kiedy zwyżkuje... ich gra jest wtedy niewiarygodna! Guardiola potrafił lepiej utrzymać stabilność, także dzięki większej kontroli nad meczem, ale nie miał tak dobrej obrony i tak widowiskowego ataku. Jeśli Luisowi Enrique uda się wyważyć cały sezon i rozegrać go na tym najwyższym poziomie, to wtedy możemy być świadkami czegoś, czego piłka nożna jeszcze nie widziała!
Leo Messi w niedawnym wywiadzie przyznał, że na boisku nie myśli zbyt wiele, lecz zdaje się na instynkt. Czy to właśnie stanowi o jego wielkości?
Z pewnością wielu zawodników bazuje na instynkcie, ale tylko najlepiej rozwinięty prowadzi do takich rezultatów. Messi, Ronaldo, Ibrahimović – to u nich widać go najbardziej, choć u każdego w innych elementach gry. Gdy pracuję z młodymi zawodnikami i rozmawiamy o ich idolach, zawsze powtarzam „Nie patrzcie na Messiego!” Dlaczego? Bo nikt nie będzie w stanie nauczyć się tego, co Leo robi na boisku, tych wszystkich szalonych rzeczy.
Za to przykładami mogą być Xavi czy Iniesta. Oni wypracowali wspaniałą technikę i to na niej bazują, oczywiście wraz z wizją gry i doświadczeniem. Może właśnie dlatego osiągnęli swój szczyt dopiero po 24-25 roku życia? W teorii możesz nauczyć się grać tak, jak oni, ponieważ nie robią niczego z innej planety.
Wielkimi krokami zbliżamy się do finału Champions League w Berlinie. Czy Massimiliano Allegri i jego Juventus będzie w stanie powstrzymać Dumę Katalonii?
No co ty! Jestem pewien, że obrona Juventusu polegnie. Spójrz na ostatnie mecze z Bayernem, na całą drugą połowę sezonu. W każdy meczu przychodzą takie momenty, czasem wcześniej, a czasem później, czasem w trzydziestej minucie, a czasem dopiero w osiemdziesiątej, ale przychodzą momenty, gdy obrońcy dla nich znikają. Nie widzę sposobu, w jaki Allegri mógłby w jednym momencie powstrzymać całe trio Messi, Neymar, Suarez.
Mówi się, że na drużynę Guardioli po jakimś czasie znaleziono sposób. Ale tutaj, przy ich umiejętnościach indywidualnych w ataku, jestem ciekaw czy komukolwiek uda się znaleźć ten właśnie klucz do unieszkodliwienia całej trójki.
Xavi ma przed sobą dwa ostatnie mecze w bordowo – granatowych barwach i wśród cules przewija się pytanie – czy ktoś będzie w stanie w jakimś stopniu go zastąpić, stać się playmakerem Barcelony. Czy jakieś nazwiska przychodzą ci na myśl?
Nie, na pewno nie. W tym momencie nie ma nikogo o choćby zbliżonym profilu na tym poziomie. Są zawodnicy potrafiący regulować grę, ale grający głębiej, bez decydującego podania, albo też odwrotnie. Ktoś taki musi się wychować w La Masii, nigdzie indziej się go nie odnajdzie.
W takim razie mam jedną propozycję. Mimo, że mówi się dużo o Pogbie z Juventusu, nasz portal od kilku tygodni, albo i miesięcy kręci się wokół dyskusji o Marco Verrattim z PSG.
PSG gra całkiem inaczej, tam rozgrywający ma większą swobodę decyzji. Marco jest świetny w defensywie, ale według mnie to taki kompaktowy numer 4, który znakomicie wyprowadza piłkę z obrony do skrzydeł. Czy jednak poradziłby sobie na pozycji numer 6 w systemie Luisa Enrique? Coż, Rakitić grający tam ma także wiele obowiązków defensywnych, więc można spróbować. Ale najważniejsze, by Verratti przyszedł jak najszybciej, bo Barcelona z jednej strony wymaga najwyższej jakości od początku, a z drugiej nie daje zbyt wiele czasu na naukę i bezkarne popełnianie błędów.
Ale z pewnością pasowałby lepiej, niż Pogba, który na pozycji numer 8 musiałby bardzo zmienić swoje preferencje i styl gry, a nie sądzę, by był w stanie to zrobić.
Jesteś ekspertem od pracy z młodzieżą i dziećmi. Czy przypatrywałeś się kiedyś La Masii? Co czyni ją taką wyjątkową akademią?
Mają ogromny wybór dzieci w młodym wieku, sito jest naprawdę gęste. Wynika to z tego, że magia klubu przyciąga każdy talent w Europie, każdy chce tu grać. A poza tym kształtują tych chłopców przez cały czas, mają na nich oko praktycznie bez przerwy. Organizują im czas, przyglądają się postępom w nauce, poznają ich psychikę.
Ktoś wychodzący z systemu jest nie tylko zawodnikiem z DNA Barcelony. Jest człowiekiem z DNA Barcelony.
No właśnie! Czy ktoś posiadający ogromny talent nie powinien poświęcać się wyłącznie piłce, czasem kosztem szkoły, przyjaciół i rodziny?
Powinien żyć normalnym życiem. Oczywiście, jeśli masz talent, musisz włożyć ogromnie dużo pracy w rozwój, ale to wszystko powinno być połączone z rozwojem jako człowiek. Widziałem wielu zawodników, którzy kończyli swoje kariery w wieku 34-35 lat, mieli sporo pieniędzy, piękne samochody, ale ich życie praktycznie się kończyło.
Miałem okazję przypatrywać się tej koneksji za czasów pracy w Liverpoolu, ale właściwie każdy wielki klub dzisiaj zatrudnia nauczycieli, bo wiedzą jak ważna jest nauka, a także kontakt z rówieśnikami.
Gdybyś w tym momencie został pierwszym trenerem Barcelony, co byś zmienił? Widzisz jakiekolwiek słabości, które można poprawić?
Daj spokój, kim ja jestem? (śmiech) Co bym zmienił? Jak najmniej tylko się da! Byłbym bardzo zadowolony mogąc utrzymać poziom zaangażowania, taktyki i przygotowania fizycznego na ich obecnym poziomie.
I ostatnie pytanie. Leo Messi. Diego Maradona. Pele. Widziałeś ich wszystkich w akcji, więc może pokusisz się o stwierdzenie który z nich jest najlepszy w historii?
Coż, miałem 10 lat gdy Pele grał na Mundialu w Szwecji. Był wielkim zawodnikiem, robił ogromne wrażenie, dominował nad innymi, był zawodnikiem kompletnym. Sądzę, że bardziej kompletnym, niż Maradona. Jestem co prawda dzieckiem tamtych czasów, ale… Pele i Maradona robili rzeczy, których jestem w stanie nauczyć moich podopiecznych. Robili rzeczy, które później w jakimś stopniu powtarzali inni. Messi jest jedyny, nikt nigdy nie grał choćby podobnie do niego. Także statystycznie wysuwa się na czoło. Wybieram Messiego.
