Kluczowe liczby:
Bramki w dogrywkach
2015/2016: 2 (w 3 meczach) - dogrywka rozstrzygnęła o wyniku 1 z 3 spotkań
2014/2015: 2(2) - rozstrzygnięcie w 1 z 2 gier
2008/2009 - 2013/2014: 4 (5) - rozstrzygnięcie w 2 z 6 gier
2002/2003 - 2007/2008: 10 (7) - rozstrzygnięcie w 4 z 11 gier
1992/1993 - 2001/2002: 7 (5) - rozstrzygnięcie w 3 z 5 gier
"Nikt nie chce grać dogrywek". Opinia, którą dzień po finale Ligi Mistrzów wygłosił jeden z obserwatorów UEFA, rozpoczęła gorącą dyskusję na temat potrzeby rozgrywania dodatkowych 30 minut.
W Mediolanie, kiedy sędzia zasygnalizował koniec spotkania, Diego Simeone nie wydawał się kipić optymizmem. Trudno mu się jednak dziwić, wszak dwa lata wcześniej, w Lizbonie, przeżył prawdziwy dramat. Najpierw jego drużyna straciła wyrównującą bramkę w doliczonym czasie gry, a następnie trzy kolejne w drugiej odsłonie dogrywki. Rozpędzony Real dość łatwo rozmontował defensywę Atletico, która kulała z powodu kontuzji Juanfrana.
Simeone, który wykorzystał już wcześniej komplet zmian, nie mógł w żaden sposób wpłynąć na boiskowe wydarzenia. Zostało mu jedynie pogodzić się z nieuniknionym. Byliśmy tym samym świadkami pierwszego finału Ligi Mistrzów, o którego wyniku zadecydowała dogrywka.
Aby przypomnieć sobie podobne zjawisko cofnąć musielibyśmy się aż do 1992 roku, kiedy rozgrywana była ostatnia edycja Pucharu Europy Mistrzów Krajowych (turniej przekształcony został później w dzisiejszą Ligę Mistrzów UEFA). W finale na Wembley mierzyły się wtedy Barcelona i Sampdoria, a o losach spotkania zadecydowało piękne trafienie Ronalda Koemana z bezpośredniego rzutu wolnego. Katalończycy wygrali ten mecz 1:0.
Między tymi dwoma finałami odbyło się aż 6 dogrywek w trakcie których nie padła ani jedna bramka. 2658 meczów Ligi Mistrzów wygenerowało średnio 2,68 gola na 90 minut, a 210 minut dodatkowego czasu gry nie dało nic. Pytanie brzmi: dlaczego?
Najczęstszą przyczyną było najprawdopodobniej zmęczenie. W Mediolanie nogi odmawiały posłuszeństwa, a skurcze pojawiały się niesamowicie często. Gołym okiem widać było brak płynności w ruchach Bale'a, Ronaldo czy Modricia. Jak to ujął Peter Rudbæk: "tylko ich niesamowite DNA pozwoliło im na wytrzymanie tych 120 minut krwiożerczego wysiłku".
Z drugiej strony, zauważyć można, że zmęczenie dość często prowadzi jednak do większej liczby bramek. W trakcie sezonu 2015/2016 najwięcej ze zdobytych goli, bo aż 22,6%, padało w ostatnich kwadransach bądź doliczonych minutach gry. Dlaczego więc brak trafień w dogrywkach usprawiedliwiać mielibyśmy brakiem sił u zawodników?
Nawet zasada złotego gola (zwycięzcą meczu zostawała drużyna szybciej znajdująca drogę do siatki), która odeszła już do lamusa, nie wydaje się być dobrym rozwiązaniem. Piłkarze skupiali się wtedy bardziej na niestraceniu, aniżeli na zdobyciu decydującego gola.
Jak zauważył Mixu Paatelainen: "drużyna Atletico nie była zbyt chętna do nacierania na Real, stosowali raczej filozofię "zbalansowanego" ataku". Innymi słowy, podopieczni Simeone świadomi byli możliwości ewentualnego kontrataku ze strony Realu i woleli trzymać się własnego pola karnego.
David Moyes dodał: "w trakcie dogrywki mecz jakby stanął w miejscu, obydwie drużyny zdawały się czekać na konkurs jedenastek".
Co ciekawe, dogrywka jest dość rzadkim zjawiskiem w historii Ligi Mistrzów. Dość często towarzyszy ona natomiast starciom z udziałem Atletico. Pamiętamy przecież dwumecz z PSV Eindhoven z sezonu 2015/2016 oraz ten rozgrywany rok wcześniej, kiedy drużyna z Madrytu mierzyła się z Bayerem Leverkusen. Oczywiście w żadnej z nich nie padła ani jedna bramka.
Kontrargumentem może być natomiast ostatnie spotkanie pomiędzy Juventusem i Bayernem Monachium. Dodatkowe 30 minut przyniosło nam wtedy aż dwa trafienia i mnóstwo emocji. Głównym punktem dyskusji jest jednak to czy dogrywki nie są zwyczajnie stratą czasu i czy nie powinno się ich usunąć. Pozwoliłoby to przy okazji na uniknięcie sytuacji, kiedy jedna z drużyn ma w ich trakcie przewagę własnego boiska.
Co jednak z fanami? Czy w Mediolanie kibice nie ucieszyli się na wieść o dodatkowych 30 minutach gry? Czy wycofanie tej niezwykle emocjonującej części gry nie sprawiłoby, że piłka nożna stałaby się mniej interesująca dla neutralnego widza?
Co jest lepsze pod względem sportowym - loteria w trakcie rzutów karnych czy możliwości zmiany losów meczu na boisku? Z drugiej strony, co zrobić aby zachęcić zespoły do odważniejszej gry?
Czy możliwym byłoby przeprowadzenie konkursu rzutów karnych przed dogrywką? Gdyby Atletico wiedziało, że przegrywa po serii jedenastek, to czy wykazałoby w trakcie tych 30 minut więcej zaangażowania?
Czy w takiej sytuacji Real nie skupiłby się murowaniu dostępu do własnej bramki i obronie korzystnego rezultatu? Istnieją jakieś inne rozwiązania, które mogłyby pomóc w zniesieniu tradycji braku bramek w dogrywkach?
