W środę Frenkie de Jong podpisał nowy kontrakt z FC Barceloną, który obowiązuje do 2029 roku. Holender, który odgrywa kluczową rolę w schemacie Flicka, powrócił do swojej najlepszej formy po kilku sezonach krytyki ze strony kibiców Barçy.
Zła sytuacja finansowa klubu w ostatnich latach niemal doprowadziła do odejścia byłego zawodnika Ajaxu. Pomocnik był jednym z najlepiej opłacanych piłkarzy w klubie i jednym z najbardziej cenionych. Przez chwilę wydawało się, że jego przyszłość jest bardziej poza klubem niż w nim, ale jak wyjaśnił w wywiadzie dla El País, nigdy nie miał wątpliwości: „Zawsze byłem przekonany, że chcę zostać w Barcelonie. Zawsze byłem szczęśliwy, z drużyną, z graniem tutaj. Był okres, w którym presja była większa, podobnie jak był moment, w którym niektórzy w klubie chcieli mnie sprzedać, aby zarobić pieniądze. Myślę, że było to latem 2023 lub 2022 roku, teraz już dobrze nie pamiętam”.
W tym kontekście Frenkie przyznał, że nawet zrozumiał stanowisko klubu: „Klub znajdował się w trudnej sytuacji finansowej, a ja byłem graczem wzbudzającym zainteresowanie na rynku. Ale dla mnie było jasne: chciałem zostać w Barcelonie. Byłem przekonany, że jeśli będę w formie, to będę grał. Zawsze tak było. W końcu, kiedy masz kontrakt, jeśli zdecydujesz, że chcesz zostać, to zostajesz. Dlatego nie bałem się”, wyjaśnił.
Jego pobyt w Ajaksie nauczył go radzenia sobie z presją, choć zaznacza, że różnica w stosunku do FC Barcelony ma charakter strukturalny. „Tutaj co pięć lat odbywają się wybory. Nie da się więc uniknąć polityki. Są kandydaci, którzy chcą zdobyć głosy i potrzebują prasy”, zauważył, opisując środowisko, w którym zewnętrzny szum jest nieunikniony.
Do tej presji doszła niepewność związana z kontuzjami sprzed dwóch sezonów. Frenkie wyznał, że był to jeden z najtrudniejszych momentów w jego karierze pod względem psychicznym. Nie chodziło o strach, ale o niepewność co do przyszłości. „Zazwyczaj, gdy masz kontuzję grupy kulszowo-goleniowej, wiesz, że powrót do zdrowia zajmie od czterech do sześciu tygodni. Ale w tym przypadku nikt nie był w stanie mi powiedzieć, jak długo będę poza grą. Nie wiedziałem, czy będzie to rok, czy, co gorsza, czy będę musiał poddać się operacji”, wspominał. To uczucie towarzyszyło mu nawet po przebudzeniu: „Pierwszą rzeczą, jaką robiłem po wstaniu, było sprawdzenie, jak się czuję”.
Wspomniał również o krytyce, z jaką spotykał się przez lata. Akceptuje ją jako część gry. „Zaletą piłki nożnej jest to, że każdy może mieć swoje zdanie. Są ludzie, którzy uważają, że Leo nie jest najlepszy... Nigdy nie da się przekonać wszystkich”, powiedział naturalnie. I dodał: „To prawda, że wielu kolegów i trenerów zawsze powtarzało, że jeśli jest jakiś niedoceniany piłkarz, to jestem nim ja”.
Na koniec odniósł się również do Lamine Yamala. „Lamine musi robić w życiu to, co uważa za słuszne. Moim obowiązkiem jest pomagać mu na boisku. A tam radzi sobie dobrze”, podkreślił, dając do zrozumienia, że talent młodego piłkarza nie potrzebuje zewnętrznej opieki, ale otoczenia, które będzie mu towarzyszyć na boisku.
