Lamine Yamal wypowiedział się przed meczem z Interem Mediolan.
Jak ty i drużyna przeżywacie swój pierwszy półfinał Ligi Mistrzów?
Z dużym podekscytowaniem, pragnieniem pokazania Culés, kim jesteśmy i dotarcia do mojego pierwszego finału.
Czy rutyna przed wielkimi meczami motywuje cię?
Myślę, że robię to, ponieważ nudzę się w domu. Dzięki temu czas mija trochę szybciej.
Co powiesz tym, którzy mówią, że jesteś arogncki?
Dopóki wygrywam, nie mogą mi nic powiedzieć, ale kiedy mnie pokonają, to tak.
Który kolega z drużyny zaskoczył cię najbardziej?
Poza takimi zawodnikami jak Pedri czy Raphinha... Zaskoczyli mnie także Iñigo i Frenkie de Jong. Są świetnymi profesjonalistami i są na niesamowitym poziomie.
Jak chciałbyś zostać zapamiętany?
Jako dobry piłkarz i dobrze wychowana osoba, czego nauczyli mnie moi rodzice w domu.
Co wyróżnia Inter Mediolan?
Wiemy, że defensywnie są bardzo silni i że obrona jest ich największą bronią. Są również bardzo szybcy w kontrze i mają dobry zespół. Musimy zagrać tak jak zawsze, aby awansować.
Z czego jesteś najbardziej dumny w tych 99 meczach?
Myślę, że w moim wieku niewielu graczy rozegrało tyle spotkań, co ja w Barcelonie i z tego jestem najbardziej dumny. Cenię sobie to, że zawsze mam motywację, regularność i poziom, na którym jestem w wieku 17 lat, ponieważ nie każdy może to zrobić.
Czy kiedykolwiek czułeś strach podczas swojej kariery?
Nie miałem takiego strachu, ale mam motywację przed meczem. Zostawiłem ten strach w parku w Mataró dawno temu.
Czy czujesz presję?
Nie nazwałbym tego presją. Ostatecznie wychodzę, aby się dobrze bawić, traktuję to jako dobrą rzecz i czuję, że muszę cieszyć się chwilą.
Czy zespół jest na fali?
Tak, to prawda, że ostatnio był jeden z dni, w których cierpieliśmy najbardziej fizycznie. Pod koniec, między napięciem związanym z meczem a świadomością, o co gramy, nasze nogi nie wytrzymały. Kiedy grasz przeciwko Realowi, serce jest ważniejsze niż nogi i to właśnie mamy w tym sezonie i być może tego właśnie brakowało innym.
Jak postrzegasz Inter?
Z całym szacunkiem, ale nie sądzę, żeby to miało z tym coś wspólnego, ponieważ grasz o finał Ligi Mistrzów, a to nie jest liga.
Co cię bardziej denerwuje, wyczerpanie baterii w telefonie czy półfinał Ligi Mistrzów?
Prawda jest taka, że nie wiedziałem, co robić. Przyjechałem tutaj do Ciutat Esportiva i spotkałem kilku kolegów z drużyny. Wyłączenie sprawiło, że wszyscy byliśmy bardzo zdenerwowani.
Co sądzisz o porównaniach z Messim?
Nie porównuję się do nikogo, a już na pewno nie do Messiego. To nie ma sensu. Staram się cieszyć i podążać własną drogą. Nie rozmawiałem z nim.
Czy czujesz, że to może być era Lamine Yamala?
Mam nadzieję, że to era Barçy. Nie Lamine. Fakt, że Messi nie strzelił gola przeciwko Interowi... Jestem pewien, że brakuje mu tej drużyny ze wszystkimi, przeciwko którym strzelił. Mam nadzieję, że uda mi się strzelić gola.
Jak radzisz sobie ze swoją sytuacją, biorąc pod uwagę, że masz 17 lat?
W piłce nożnej nie ma wieku. To sport, który zależy od jakości i głowy każdego zawodnika. Gramy na bardzo wysokim poziomie z bardzo młodym zespołem. Wiek to tylko liczba.
Którego zawodnika wyróżniłbyś z Interu i co wyróżniłbyś z drużyny?
Bardzo lubię Barellę i Lautaro. To mieszanka, są bardzo dobrzy w kontrataku i bardzo dobrzy w obronie.
Jakiej rady udzielił ci Raphinha?
To była osobista rada, której potrzebowałem w tamtym czasie. Bardzo mi pomógł. Jest kapitanem, weteranem, ważną postacią. To ważne, że się interesuje.
Jak ważne jest to, że jest tak wielu wychowanków?
Jako dzieci widzieliśmy, jak Barça wygrywa Ligę Mistrzów w 2015 roku. Gramy, ponieważ czujemy koszulkę, że Barça wygrywa i jest na szczycie. To nie to samo podpisać kontrakt z zagranicy, co grać w derbach, KLasyku, będąc z La Masii.
